Տպել էջըՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ԿԱՌԱՎԱՐՈՒԹՅԱՆ ԵՎ ՄԻԱՎՈՐՎԱԾ ԱԶԳԵՐԻ ԿԱԶՄԱԿԵՐՊՈՒԹՅԱՆ ԶԱՐԳԱՑՄԱՆ ԾՐԱԳՐԻ ՄԻՋԵՎ ԿԱՌԱՎԱՐՈՒԹՅԱՆԸ ՑՈՒՑԱԲԵՐԱԾ ՕԺԱՆԴԱԿՈՒԹՅԱՆ ԵՎ ՆՐԱ ՀԵՏ ՀԱՄԱԳՈՐԾԱԿՑՈՒԹՅԱՆ ՎԵՐԱԲԵՐՅԱԼ ՀԱՄԱՁԱՅՆԱԳՐՈՒՄ ԱՄՐԱԳՐՎԱԾ ՊԱՐՏԱՎՈՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ՝ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՍԱՀՄԱՆԱԴՐՈՒԹՅԱՆԸ ՀԱՄԱՊԱՏԱՍԽԱՆՈՒԹՅԱՆ ՀԱՐՑԸ ՈՐՈՇԵԼՈՒ ՄԱՍԻՆ ԳՈՐԾՈՎ
Քաղ. Երեւան, 17 հոկտեմբերի 1998 թ.
Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական դատարանը, նախագահությամբ՝ սահմանադրական դատարանի նախագահ Գ. Հարությունյանի, կազմով՝ սահմանադրական դատարանի նախագահի տեղակալ Վ. Հովհաննիսյանի, սահմանադրական դատարանի անդամներ Ա. Գյուլումյանի, Ֆ. Թոխյանի, Հ. Նազարյանի, Ռ. Պապայանի, Վ. Պողոսյանի, Վ. Սահակյանի, Մ. Սեւյանի,
մասնակցությամբ՝ Հայաստանի Հանրապետության Նախագահի պաշտոնական ներկայացուցիչ՝ Հայաստանի Հանրապետության արտաքին գործերի նախարար Վ. Օսկանյանի,
համաձայն Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության 100 հոդվածի 2 կետի եւ 101 հոդվածի 1 կետի, «Սահմանադրական դատարանի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի 5 հոդվածի 2 կետի,
դռնբաց նիստում քննեց «Հայաստանի Հանրապետության կառավարության եւ Միավորված ազգերի կազմակերպության զարգացման ծրագրի միջեւ կառավարությանը ցուցաբերած օժանդակության եւ նրա հետ համագործակցության վերաբերյալ համաձայնագրում ամրագրված պարտավորությունների՝ Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրությանը համապատասխանության հարցը որոշելու մասին» գործը։
Գործի քննության առիթ է հանդիսացել Հայաստանի Հանրապետության Նախագահի դիմումը սահմանադրական դատարան։
Լսելով սույն գործով զեկուցող՝ Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական դատարանի անդամ Ֆ. Թոխյանի հաղորդումը, Հայաստանի Հանրապետության Նախագահի ներկայացուցիչ Վ. Օսկանյանի բացատրությունները, հետազոտելով համաձայնագիրը եւ գործում առկա մյուս փաստաթղթերը, Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական դատարանը ՊԱՐԶԵՑ.
Հայաստանի Հանրապետության կառավարության եւ Միավորված ազգերի կազմակերպության զարգացման ծրագրի միջեւ սույն համաձայնագիրն ստորագրվել է 1995 թվականի մարտի 8-ին Երեւանում՝ Հայաստանի Հանրապետության տնտեսության զարգացման առավել կարեւոր խնդիրների լուծման, սոցիալական առաջընթացի աջակցման եւ բնակչության կենսամակարդակի բարձրացման նպատակով։
Համաձայնագրով նախատեսվում են Միավորված ազգերի կազմակերպության զարգացման ծրագրի կողմից Հայաստանի Հանրապետության կառավարությանը տրամադրված օժանդակության իրականացման ձեւերը։ Համաձայնագրով ծրագրերն առաջադրում է ՀՀ կառավարությունը։
Ըստ համաձայնագրի, Հայաստանի Հանրապետության կառավարությունը պատասխանատու է նաեւ Միավորված ազգերի կազմակերպության զարգացման ծրագրի կողմից օժանդակված զարգացման նախագծերի եւ դրանց նպատակների իրականացման համար եւ իր կողմից նախապես ստանձնված պարտավորությունների կատարումն անհրաժեշտ նախապայման է, որպեսզի Միավորված ազգերի կազմակերպության զարգացման ծրագիրը կատարի նախագծի հետ կապված իր պարտավորությունները։
Համաձայնագրով նախատեսվում են Միավորված ազգերի կազմակերպության զարգացման ծրագրի կողմից տրամադրվող օժանդակության կասեցման կամ դադարեցման պայմանները, վեճերի լուծման ընթացակարգը։
«Սահմանադրական դատարանի մասին» ՀՀ օրենքի 67 հոդվածի առաջին մասի պահանջներից ելնելով, գնահատելով Միավորված ազգերի կազմակերպության զարգացման ծրագրի կողմից Հայաստանի Հանրապետությանը ցուցաբերված օգնության իրականացման իրավակիրառական պրակտիկան, սահմանադրական դատարանն արձանագրում է նաեւ, որ՝
1. ՀՀ կառավարությունը ժամանակին միջոցներ չի ձեռնարկել քննության առարկա համաձայնագրի վավերացման եւ համաձայնագրով նախատեսված ընթացակարգով ծրագրերի իրականացման համար։
2. ՀՀ կառավարության կողմից, ըստ գործի նյութերի, չի մշակվել եւ իրականացվել օգնության ծրագրերի ընտրության, համակարգման, առաջադրման եւ կատարման վերահսկման հստակ ընթացակարգ, որը նախատեսված է նաեւ քննության առարկա համաձայնագրի 1 հոդվածում։
3. ՀՀ կառավարությունը, ըստ քննության առարկա համաձայնագրի 3 հոդվածի 1-ին կետի, պատասխանատու է Միավորված ազգերի կազմակերպության զարգացման ծրագրի կողմից օժանդակված զարգացման նախագծերի եւ դրանց նպատակների իրականացման համար, եւ պարտավոր է օգնության միջոցների նպատակային ու արդյունավետ օգտագործման անհրաժեշտ նախադրյալներ ապահովել՝ հաշվի առնելով նաեւ սույն ոլորտում ստանձնած միջազգային պարտավորությունների պահանջները։
Ինչ վերաբերում է քննության առարկա համաձայնագրում ամրագրված պարտավորությունների՝ ՀՀ Սահմանադրությանը համապատասխանության հարցին, ապա՝
ելնելով գործի քննության արդյունքներից եւ ղեկավարվելով Հայաստանի Հանրապետության Սաhմանադրության 100 հոդվածի 2 կետով, 102 հոդվածի առաջին եւ երրորդ մասերով, «Սահմանադրական դատարանի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի 5 հոդվածի 2 կետով, 67 եւ 68 հոդվածներով, Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական դատարանը ՈՐՈՇԵՑ.
1. Հայաստանի Հանրապետության կառավարության եւ Միավորված ազգերի կազմակերպության զարգացման ծրագրի միջեւ կառավարությանը ցուցաբերած օժանդակության եւ նրա հետ համագործակցության վերաբերյալ 1995 թվականի մարտի 8-ին Երեւանում ստորագրված համաձայնագրում ամրագրված պարտավորությունները համապատասխանում են Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրությանը։
2. Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության 102 հոդվածի երկրորդ մասի համաձայն սույն որոշումը վերջնական է, վերանայման ենթակա չէ, ուժի մեջ է մտնում հրապարակման պահից։
ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՍԱՀՄԱՆԱԴՐԱԿԱՆ ԴԱՏԱՐԱՆԻ ՆԱԽԱԳԱՀ
Գ. ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ
17 հոկտեմբերի 1998 թվականի
ՍԴՈ - 130