Տպել էջը
2005 ԹՎԱԿԱՆԻ ՄԱՐՏԻ 29-ԻՆ ԵՐԵՎԱՆՈՒՄ ՍՏՈՐԱԳՐՎԱԾ՝ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ԵՎ ՄԻՋԱԶԳԱՅԻՆ ԶԱՐԳԱՑՄԱՆ ԸՆԿԵՐԱԿՑՈՒԹՅԱՆ ՄԻՋԵՎ 3260 AM ԶԱՐԳԱՑՄԱՆ ՎԱՐԿԱՅԻՆ ՀԱՄԱՁԱՅՆԱԳՐԻ (ՊԱՏՎԱՐՆԵՐԻ ԱՆՎՏԱՆԳՈՒԹՅԱՆ ԾՐԱԳԻՐ) ՓՈՓՈԽՈՒԹՅԱՆ ՎԵՐԱԲԵՐՅԱԼ ՀԱՄԱՁԱՅՆԱԳՐՈՒՄ ԱՄՐԱԳՐՎԱԾ ՊԱՐՏԱՎՈՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ՝ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՍԱՀՄԱՆԱԴՐՈՒԹՅԱՆԸ ՀԱՄԱՊԱՏԱՍԽԱՆՈՒԹՅԱՆ ՀԱՐՑԸ ՈՐՈՇԵԼՈՒ ՎԵՐԱԲԵՐՅԱԼ ԳՈՐԾՈՎ
Քաղ. Երեւան, 30 մայիսի 2005թ.
Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական դատարանը՝ կազմով. սահմանադրական դատարանի նախագահ Գ. Հարությունյանի, սահմանադրական դատարանի նախագահի տեղակալ Վ. Հովհաննիսյանի, սահմանադրական դատարանի անդամներ Կ. Բալայանի, Ֆ. Թոխյանի, Զ. Ղուկասյանի, Հ. Նազարյանի, Ռ. Պապայանի (զեկուցող), Վ. Պողոսյանի,
մասնակցությամբ՝ Հանրապետության Նախագահի պաշտոնական ներկայացուցիչ՝ Հայաստանի Հանրապետության կառավարությանն առընթեր ջրային տնտեսության պետական կոմիտեի նախագահ Ա. Անդրեասյանի,
համաձայն Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության 100 հոդվածի 2 կետի, 101 հոդվածի 1 կետի, «Սահմանադրական դատարանի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի 5 հոդվածի 2 կետի, 25 հոդվածի 1 կետի եւ 56 հոդվածի,
դռնբաց նիստում քննեց «2005 թվականի մարտի 29-ին Երեւանում ստորագրված՝ Հայաստանի Հանրապետության եւ Միջազգային զարգացման ընկերակցության միջեւ 3260 AM զարգացման վարկային համաձայնագրի (Պատվարների անվտանգության ծրագիր) փոփոխության վերաբերյալ համաձայնագրում ամրագրված պարտավորությունների՝ Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրությանը համապատասխանության հարցը որոշելու վերաբերյալ» գործը:
Գործի քննության առիթ է հանդիսացել Հանրապետության Նախագահի դիմումը սահմանադրական դատարան՝ մուտքագրված 2005 թվականի մայիսի 16-ին։
Լսելով սույն գործով զեկուցողի հաղորդումը, Հանրապետության Նախագահի ներկայացուցչի բացատրությունները, հետազոտելով համաձայնագիրը եւ գործում առկա մյուս փաստաթղթերը, Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական դատարանը ՊԱՐԶԵՑ.
1. Համաձայնագիրն ստորագրվել է 2005թ. մարտի 29-ին Երեւանում՝ Հայաստանի Հանրապետության եւ Միջազգային զարգացման ընկերակցության միջեւ 1999թ. հոկտեմբերի 7-ին Վաշինգտոնում ստորագրված 3260 AM զարգացման վարկի համաձայնագրում (Պատվարների անվտանգության ծրագիր) փոփոխություններ կատարելու նպատակով։
2. Փոփոխությունները վերաբերում են.
- վարկի մարման ժամկետին (երկարացվել է 30 ամսով՝ մինչեւ 2007թ. սեպտեմբերի 30-ը),
- ապրանքների, սարքավորումների եւ տրանսպորտային միջոցների ձեռքբերման համար անհրաժեշտ գումարների չափերին,
- աշխատանքների կատարման համար անհրաժեշտ գումարների չափերին,
- խորհրդատվական ծառայությունների ձեռքբերման եւ ուսուցման համար անհրաժեշտ գումարների չափերին,
- ԾԻԳ-ի գործառնական ծախսերի համար անհրաժեշտ գումարների չափերին,
- չբաշխված գումարների չափերին,
- այսպես կոչված՝ «տնտեսված միջոցների» վերաբաշխմանը,
- վերականգնման ենթակա պատվարների թվին (20-ի փոխարեն՝ 25),
- աշխատանքների, ապրանքների եւ խորհրդատվական ծառայությունների հետ կապված կնքվող պայմանագրերի առավելագույն արժեքներին։
Ավելացվել է ծախսերի եւս մեկ ուղղություն՝ կապված արտակարգ իրավիճակներում կատարվելիք աշխատանքների հետ։
Նշված վերաբաշխումները, սակայն, չեն հանգեցրել վարկի ընդհանուր գումարի փոփոխման, որը մնացել է նույնը՝ 19.700.000 ՓՀԻ:
3. Սահմանադրական դատարանը գտնում է, որ սույն համաձայնագրի վավերացման նպատակահարմարությունը գնահատելիս հատուկ ուշադրության անհրաժեշտություն ունեն «պատվարների վերականգնում» հասկացության՝ գործադիրի կողմից ընկալումը եւ այդ վերականգնման ծրագրային իրականացումը, ինչպես նաեւ այս ենթատեքստում մեկ վարկային ծրագրի շրջանակներում շուրջ 8.5 մլն դոլարի «տնտեսման» հանգամանքը։
4. «Սահմանադրական դատարանի մասին» ՀՀ օրենքի 67 հոդվածի պահանջներից ելնելով՝ գնահատելով սույն ոլորտին վերաբերող նախկինում կնքված վարկային համաձայնագրերի իրականացման իրավակիրառական պրակտիկան, սահմանադրական դատարանն արձանագրում է.
ա) Ոռոգման սեկտորի զարգացման ծրագրի շրջանակներում 1995թ. առաջին վարկային ծրագրով հատկացվել է 55.150.000 ԱՄՆ դոլար՝ 4 պատվարների (Ապարանի, Կառնուտի, Սառնաղբյուրի եւ Մանթաշի) վերականգնման աշխատանքները ֆինանսավորելու նպատակով, որոնք ավարտվել են 2000 թվականին,
բ) նույն վարկային ծրագրի երկրորդ փուլի նախապատրաստման համար 1997թ. հոկտեմբերի 31-ի համաձայնագրով, որում որպես ենթածրագիր ներառված էր նաեւ պատվարների կայունության ապահովումը, հատկացվել է 322.300 ԱՄՆ դոլարի չափով գումար,
գ) 1999թ. հոկտեմբերի 7-ին Վաշինգտոնում ստորագրված համաձայնագրով նույն նպատակով հատկացվել է 19.700.000 փոխառության հատուկ իրավունքներին համարժեք գումար՝ 20 ընտրված ջրամբարների պատվարների վերականգնումը ֆինանսավորելու նպատակով,
դ) 2004թ. օգոստոսի 10-ին Երեւանում ստորագրված համաձայնագրով հատկացվել է 4.700.000 փոխառության հատուկ իրավունքներին համարժեք գումար, որով ֆինանսավորվել է 47 ընտրված պատվարների վերականգնումը. ծրագիրն ավարտվելու է 2008 թվականին: Այս գործի քննության արդյունքում սահմանադրական դատարանն իր՝ 2004թ. նոյեմբերի 5-ի ՍԴՈ-525 որոշումով արձանագրել է նախկինում տրամադրված վարկային միջոցների վերաբաշխման փաստեր, ներառյալ դրանց տրամադրումը ծրագրին առնչություն չունեցող նպատակներով, ինչպես նաեւ փոփոխություններ ժամանակացույցերում, ընդ որում, փոփոխությունները կատարվել են Միջազգային զարգացման ընկերակցության եւ ՀՀ ֆինանսների եւ էկոնոմիկայի նախարարի միջեւ ստորագրված արձանագրությամբ, փաստ, որը սահմանադրական դատարանն անթույլատրելի է համարել՝ շեշտելով, որ ԱԺ կողմից վավերացված համաձայնագրի ցանկացած փոփոխություն ենթակա է վավերացման ՀՀ ԱԺ-ի կողմից:
Սահմանադրական դատարանն արձանագրում է, որ իր վերոհիշյալ պահանջները քննության առարկա սույն համաձայնագիրը կնքելիս կատարվել են:
Ելնելով գործի քննության արդյունքներից եւ ղեկավարվելով Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության 100 հոդվածի 2 կետով, 102 հոդվածի առաջին եւ երրորդ մասերով, «Սահմանադրական դատարանի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի 5 հոդվածի 2 կետով, 67 եւ 68 հոդվածներով, Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական դատարանը ՈՐՈՇԵՑ.
1. 2005թ. մարտի 29-ին Երեւանում ստորագրված՝ Հայաստանի Հանրապետության եւ Միջազգային զարգացման ընկերակցության միջեւ 3260 AM զարգացման վարկային համաձայնագրի (Պատվարների անվտանգության ծրագիր) փոփոխության վերաբերյալ համաձայնագրում ամրագրված պարտավորությունները համապատասխանում են Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրությանը:
2. Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության 102 հոդվածի երկրորդ մասի համաձայն սույն որոշումը վերջնական է, վերանայման ենթակա չէ, ուժի մեջ է մտնում հրապարակման պահից:
ՆԱԽԱԳԱՀՈՂ
Գ. ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ
30 մայիսի 2005 թվականի
ՍԴՈ - 576