Տպել էջը
2005 ԹՎԱԿԱՆԻ ՄԱՅԻՍԻ 11-ԻՆ ԵՐԵՎԱՆՈՒՄ ՍՏՈՐԱԳՐՎԱԾ՝ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ԿԱՌԱՎԱՐՈՒԹՅԱՆ ԵՎ ՆԱՏՕ-Ի ՄԻՋԵՎ ՀԱՅԱՍՏԱՆՈՒՄ ՆԱՏՕ-Ի ՓՈԽԳՈՐԾԱԿՑՈՒԹՅԱՆ ՍՊԱՅԻ ՎԵՐԱԲԵՐՅԱԼ ՀԱՅՏԱԳՐԵՐԻ ՓՈԽԱՆԱԿՄԱՆ ՁԵՎՈՎ ՀԱՄԱՁԱՅՆԱԳՐՈՒՄ ԱՄՐԱԳՐՎԱԾ ՊԱՐՏԱՎՈՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ՝ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՍԱՀՄԱՆԱԴՐՈՒԹՅԱՆԸ ՀԱՄԱՊԱՏԱՍԽԱՆՈՒԹՅԱՆ ՀԱՐՑԸ ՈՐՈՇԵԼՈՒ ՎԵՐԱԲԵՐՅԱԼ ԳՈՐԾՈՎ
Քաղ. Երեւան, 29 նոյեմբերի 2005թ.
Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական դատարանը՝ կազմով. սահմանադրական դատարանի նախագահ Գ. Հարությունյանի, սահմանադրական դատարանի նախագահի տեղակալ Վ. Հովհաննիսյանի, սահմանադրական դատարանի անդամներ Կ. Բալայանի (զեկուցող), Ֆ. Թոխյանի, Զ. Ղուկասյանի, Հ. Նազարյանի, Ռ. Պապայանի, Վ. Պողոսյանի,
մասնակցությամբ՝ Հանրապետության Նախագահի պաշտոնական ներկայացուցիչ՝ Հայաստանի Հանրապետության արտաքին գործերի նախարարի տեղակալ Գ. Ղարիբջանյանի,
համաձայն Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության 100 հոդվածի 2 կետի, 101 հոդվածի 1 կետի, «Սահմանադրական դատարանի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի 5 հոդվածի 2 կետի, 25 հոդվածի 1 կետի եւ 56 հոդվածի,
դռնբաց նիստում քննեց «2005 թվականի մայիսի 11-ին Երեւանում ստորագրված՝ Հայաստանի Հանրապետության կառավարության եւ ՆԱՏՕ-ի միջեւ Հայաստանում ՆԱՏՕ-ի փոխգործակցության սպայի վերաբերյալ հայտագրերի փոխանակման ձեւով համաձայնագրում ամրագրված պարտավորությունների՝ Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրությանը համապատասխանության հարցը որոշելու վերաբերյալ» գործը։
Գործի քննության առիթ է հանդիսացել Հանրապետության Նախագահի դիմումը սահմանադրական դատարան։
Լսելով սույն գործով զեկուցողի հաղորդումը, Հանրապետության Նախագահի ներկայացուցչի բացատրությունները, հետազոտելով համաձայնագիրը եւ գործում առկա մյուս փաստաթղթերը, Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական դատարանը ՊԱՐԶԵՑ.
1. Քննության առարկա համաձայնագիրն ստորագրվել է հայտագրերի փոխանակման ձեւով՝ 2005թ. մայիսի 11-ին Երեւանում։
Համաձայնագրի նպատակը Հայաստանում ՆԱՏՕ-ի եւ Գործընկերություն հանուն խաղաղության հարցերով զբաղվող փոխգործակցության սպայի կարգավիճակի հետ կապված հարաբերությունների կարգավորումն է։
Համաձայնագիրը բաղկացած է ՆԱՏՕ-ի գլխավոր քարտուղարի 20.04.2005թ. թիվ SG (2005) 0325 նամակից եւ ՀՀ արտաքին գործերի նախարարի 11.05.2005թ. թիվ 13/05291 պատասխան նամակից։
2. Քննության առարկա համաձայնագրով Հայաստանի Հանրապետությունը, մասնավորապես, ստանձնում է հետեւյալ պարտավորությունները.
- փոխգործակցության սպային ընդգրկել պաշտպանության եւ Գործընկերություն հանուն խաղաղության հարցերով զբաղվող՝ Հայաստանի Հանրապետության համապատասխան հաստատություններում,
- փոխգործակցության սպային ապահովել համաձայնագրի 3-րդ կետում թվարկված՝ իր գործառույթների հաջող իրականացման համար անհրաժեշտ տեղեկատվությամբ, դյուրացնել փոխգործակցության սպայի կապը կենտրոնական եւ տեղական իշխանությունների, զինվորական պաշտոնյաների եւ կառավարության բարձրաստիճան պաշտոնյաների հետ,
- փոխգործակցության սպային եւ նրա ընտանիքի անդամներին տրամադրել այն բոլոր արտոնությունները, անձեռնմխելիությունն ու հնարավորությունները, որոնք սովորաբար շնորհվում են Հայաստանի Հանրապետությունում հավատարմագրված դիվանագիտական առաքելությունների անդամներին՝ «Դիվանագիտական հարաբերությունների մասին» Վիեննայի 1961թ. ապրիլի 18-ի կոնվենցիային համապատասխան,
- երաշխավորել փոխգործակցության սպային աջակցելու համար տրամադրված անձնակազմի անձեռնմխելիությունը իրավական գործընթացից՝ վերջինիս պաշտոնական պարտականությունների կատարման ընթացքում արտահայտած կամ գրած խոսքերի եւ կատարած բոլոր գործողությունների համար,
- ձեռնարկել բոլոր անհրաժեշտ միջոցները փոխգործակցության սպայի, նրա աշխատակազմի եւ տարածքի համապատասխան անվտանգությունը եւ ապահովությունը երաշխավորելու համար։
3. Քննության առարկա համաձայնագրով ՆԱՏՕ-ն պարտավորվում է երաշխավորել Հայաստանի Հանրապետությունում փոխգործակցության սպայի՝ համաձայնագրի 3-րդ հոդվածով սահմանված պարտականությունների կատարումը եւ հոգալ փոխգործակցության սպայի գործառնական ծախսերը։
4. Համաձայնագրում ամրագրված պարտավորությունները բխում են ՀՀ միջազգային իրավական այլ պարտավորություններից, մասնավորապես՝ 1995թ. հունիսի 19-ին Բրյուսելում ստորագրված՝ «Հյուսիսատլանտյան պայմանագրի մասնակից պետությունների եւ «Գործընկերություն հանուն խաղաղության» ծրագրին մասնակցող այլ պետությունների միջեւ իրենց զինված ուժերի կարգավիճակի մասին» համաձայնագրից եւ դրա լրացուցիչ արձանագրությունից եւ կոչված են նպաստելու ու զարգացնելու նշված համաձայնագրով եւ դրա լրացուցիչ արձանագրությամբ հաստատված գործնական համագործակցությունը ՀՀ Սահմանադրության 9 հոդվածով նախատեսված արտաքին քաղաքականության սկզբունքներին համահունչ։
Ելնելով գործի քննության արդյունքներից եւ ղեկավարվելով Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության 100 հոդվածի 2 կետով, 102 հոդվածի առաջին եւ երրորդ մասերով, «Սահմանադրական դատարանի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի 5 հոդվածի 2 կետով, 67 եւ 68 հոդվածներով, Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական դատարանը ՈՐՈՇԵՑ.
1. 2005թ. մայիսի 11-ին Երեւանում ստորագրված՝ Հայաստանի Հանրապետության կառավարության եւ ՆԱՏՕ-ի միջեւ Հայաստանում ՆԱՏՕ-ի փոխգործակցության սպայի վերաբերյալ հայտագրերի փոխանակման ձեւով համաձայնագրում ամրագրված պարտավորությունները համապատասխանում են Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրությանը:
2. Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության 102 հոդվածի երկրորդ մասի համաձայն սույն որոշումը վերջնական է, վերանայման ենթակա չէ, ուժի մեջ է մտնում հրապարակման պահից:
ՆԱԽԱԳԱՀՈՂ
Գ. ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ
29 նոյեմբերի 2005 թվականի
ՍԴՈ - 617